Բանաստեղծ, թարգմանիչ, խմբագիր։ 2018 թվականին արժանացել է Գրքի երևանյան երկրորդ փառատոնի երկրորդ մրցանակին։
Հասմիկ Սիմոնյանը հեղինակել է բանաստեղծությունների երկու գիրք՝ «Լուսնոտ բառեր» (2005), «Թափթփված սենյակներ» (2010): Համահեղինակն է «Կանայք, որ փոխեցին աշխարհը» գրքի մատենաշարի:
Արժանացել է մի շարք մրցանակների. Հանրապետության Նախագահի երիտասարդական մրցանակի գրականության բնագավառում (2006), «Գրաթերթ», «Գրանիշ» ամսագրերի մրցանակի մի քանի անվանակարգերում, Գալուստ Կիւլպէնկեանի «Խօսք առ» մրցանակի (2020):
Թարգմանվել է 14 լեզվով՝ ֆրանսերեն, անգլերեն, ռուսերեն, գերմաներեն, ուկրաիներեն, իտալերեն, իսպաներեն, պարսկերեն, թուրքերեն, սերբերեն, լեհերեն, վրացերեն, հինդի, ուելսերեն:
***
Փակիր աչքերդ, տղաս,
արցունքի պես թեթև մարմինդ
հանձնում ենք հողին:
Ասե՞լ, որ սա պատերազմ էր
գրքերի ու մարդկանց միջև,
և հաղթեցին ճանճերը
սատկած
և մեր կոփված ձիերը, նժույգները մեր քաջ
կեսգիշերանց դարձան
հեկեկացող աթոռ
այս տևական անքնության պատճառով
կոպերիս տակ անվերջ ձյուն է մաղվում
և հիմա դու այն ես, տղաս,
ինչ ես ափով եմ զգում - մոխիր
ասե՞լ, որ դու չկաս,
կամ մարմինդ չգտանք,
կրակահերթը գզգզել էր քեզ,
դու թափանցիկ էիր, ու երբ բարձրացրեցինք,
ճակատիդ բաց վերքից լույսի շող ընկավ:
ամբողջ գիշեր հոսեցիր, տղաս.
կարմիր երգ էր մարմինդ խոնավ:
լուսադեմին ջերմում էիր նորից,
խնդրեցիր քեզ բարձրացնել տանիք…
և ինչպե՞ս փակել աչքերդ, տղաս, և ինչպե՞ս քիչ-քիչ սովորել մեռնել,
դու իջնող ձյունն էիր և իմաստը ձյան,
և ինչպե՞ս սանրել մազերը, կծել խնձորն այս առողջ,
գլուխը դնել պոեզիայի փափուկ հետույքին,
քնել,
երազում տեսնել երազներ և ոչ թե մառազմ:
ինչպես ասել, տղաս,
որ դու հիմա ծանր ես թարթիչի չափ
և կուրծքդ՝ կրծոտած բառերով լի սափոր՝ քարով ջարդված,
ինչ բառերով պատմել քեզ այս ձյունը, թափորը մարդկանց,
ինչպես ասել քեզ, որ դու չկաս…
Comments